Wykrycie plagiatu na wszystkich kursach, które prowadzę, skutkuje niezaliczeniem przedmiotu niezależnie od dotychczas uzyskanych wyników w nauce. W szczególnych przypadkach, na przykład recydywy, możliwe są dalsze konsekwencje, przewidziane regulaminem studiów, kodeksem etyki studenta oraz odpowiednimi ustawami.

Najtrudniejsze w plagiatach jest ustalenie pierwszeństwa autorstwa. Dlatego w razie wątpliwości nie próbujemy dochodzić, kto jest pierwszym autorem i wszystkie prace podejrzane o bycie plagiatem, traktujemy w ten sam sposób. Jedyną sytuacją, w której oryginalny autor będący studentem (przypadek «ściągania») może zostać potraktowany łagodniej, jest honorowe przyznanie się plagiatujących i wskazanie od kogo dana praca pochodzi. Tyczy się to w takim samym stopniu wszystkich prac pisemnych – w tym kolokwiów, zadań domowych, sprawozdań – oraz wszystkich programów komputerowych lub wykonywanych obliczeń. Każdej pracy własnej, która jest poddawana ocenie.

Warto zauważyć (w kontraście do mema po prawej), że «autorem» w przypadku pracy grupowej, jest «grupa» a nie jej członkowie z osobna. Wobec tego, wspólna praca nad sprawozdaniem realizowanym w parach, nie podlega pod wymienione tu zasady. Problem pojawia się, gdy pojawi się plagiat pomiędzy grupami lub członek grupy zapożyczy nadmierną część rozwiązania z zewnętrznych źródeł. Wtedy, nawet jeśli plagiatu dopuści się jedna osoba we fragmencie pracy, za który była odpowiedzialna, a pozostałe jej części są oryginalne, do odpowiedzialności pociągnięta zostanie cała grupa podpisująca się wspólnie pod dziełem. Uczciwie pracujący członkowie grupy zostaną potraktowani inaczej, jeśli osoba, która skopiowała część pracy, jednoznacznie się do tego przyzna.

Plagiatem może być również oddanie własnego już ocenionego rozwiązania sprzed roku (autoplagiat), oddanie dużych fragmentów rozwiązań z Internetu, na przykład ze strony StackOverflow lub podobnych. Obie te formy mogą być dozwolone w pewnych warunkach, jeśli zostaną prawidłowo opisane z podaniem źródła, tak aby osoba sprawdzająca wiedziała, skąd pochodzi dany fragment. Wtedy, jeśli pomocnicza funkcja nie jest esencjonalną częścią zadania podlegającą ocenie, skorzystanie z gotowego rozwiązania wraz z podaniem źródła nie jest problemem – problem się zaczyna, gdy wśród elementów podlegających ocenie znajdują się rzeczy nie napisane przez osobę próbującą uzyskać zaliczenie. W takim przypadku nie mogą zostać one ocenione, jako własne. W skrócie – praca może zawierać cytaty, ale nie może się w znacznej części składać tylko z cytatów, ponieważ przestaje nosić znamiona oryginalnego dzieła.

Definicja wg. Słownika języka polskiego PWN (link).

plagiat – przywłaszczenie cudzego pomysłu twórczego, wydanie cudzego utworu pod własnym nazwiskiem lub dosłowne zapożyczenie z cudzego dzieła opublikowane jako własne; też: taki przywłaszczony pomysł, wydany utwór lub zapożyczenie.

Definicja wg. Encyklopedii PWN (link).

plagiat [łac.] – przywłaszczenie cudzego utworu, pracy naukowej, dzieła artystycznego itp., także zapożyczenie z cudzych dzieł podane jako własne i opublikowane pod własnym nazwiskiem; według prawa polskiego jest przestępstwem.

Poniżej kilka najzabawniejszych i najbardziej absurdalnych linii obrony studentów.

• „Ja nie wiedziałem, że ktoś to będzie sprawdzał”.
• „Ale to nie plagiat, pracowaliśmy wspólnie”.
• „Co to za różnica, czy to przekopiuję, czy napiszę własnymi słowami? I tak wyjdzie na to samo”.
• „To nie plagiat, mieliśmy rozwiązania od drugiej grupy, więc każdy napisał to sam”. Tutaj chyba najbardziej nas rozbawiło to, że niektórzy nie zauważyli, że zadania były różne .

• niezaliczenie kursu (ocena 2.0 wpisana do systemu USOS/JSOS),
• upomnienie,
• nagana,
• nagana z ostrzeżeniem,
• zawieszenie w określonych prawach studenta na okres do 1 roku,
• wydalenie z uczelni,
• kara grzywny,
• kara ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 3.

Kolory odpowiadają kolejno:

• zasadom zaliczenia na moich przedmiotach,
• regulaminowi studiów i innym przepisom uczelni,
• przepisom prawa krajowego.

Podstawa prawna:

Fragment Regulaminu studiów obowiązującego od 1 października 2022 roku, paragraf 7, punkt 1 oraz punkt 3 (link).

Student Uczelni jest zobowiązany do postępowania zgodnie z treścią ślubowania, Regulaminem i Kodeksem Etyki Studenta, […]

Za naruszenie przepisów obowiązujących w Uczelni oraz za czyny uchybiające godności studenta, student ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną przed komisją dyscyplinarną na zasadach określonych w ustawie.

Fragment Kodeksu Etyki Studenta Politechniki Wrocławskiej, uchwalony w 2020 roku, paragraf 3 punkt 5 oraz paragraf 8 punkt 1 (link).

Student we wszystkich podejmowanych przez siebie działaniach kieruje się zasadą bezwzględnej uczciwości. W szczególności szanuje prawa autorskie innych osób, bezwzględnie wystrzega się plagiatów. Za naganne uznaje się również zlecanie tworzenia prac dyplomowych, sprawozdań, prezentacji itp. osobom trzecim.

Za nieprzestrzegani treści niniejszego Kodeksu studentowi może grozić odpowiedzialność dyscyplinarna przed Rektorem Politechniki Wrocławskiej oraz Komisją Dyscyplinarną ds. Studentów zgodnie z ustawą „Prawo o szkolnictwie wyższym” (Dz. U. 2018 poz. 1668 z późniejszymi zmianami), która precyzuje proces postępowania dyscyplinarnego.

Fragment Ustawy z dnia 20 lipca 2018 roku, prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, dziennik ustaw z 2018 roku pozycja 1668 z późniejszymi zmianami, artykuł 308 (link).

Karami dyscyplinarnymi są: 1) upomnienie; 2) nagana; 3) nagana z ostrzeżeniem; 4) zawieszenie w określonych prawach studenta na okres do 1 roku; 5) wydalenie z uczelni.

Fragment Ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych, dziennik ustaw z 1994 roku nr 24 pozycja 83 z późniejszymi zmianami, artykuł 115, ustęp 1 (link).

Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.

Zapoznaj się z artykułem „Plagiat i autoplagiat” opracowanym przez Sybillę Stanisławską-Kloc dla Biura Analiz Sejmowych Kancelarii Sejmu, opublikowanym w aperiodyku Infos, nr 16(108) z roku 27 lipca 2011, strony 1-4 (link).